Magistrale uitvoering van meesterwerk "Amused to Death" door Infloyd

Infloyd zag ik voor het eerst bij JJ Music House op 24 mei 2013. Ik schreef ook toen een recensie over de band. Vanaf die tijd heb ik een warm contact met de mannen van Infloyd.

De band was toen al een openbaring om te zien en horen. Nu zijn we 16 maanden verder en ontving ik van Infloyd de uitnodiging om de wereldpremière van "Amused to Death" in de Boerderij bij te wonen. Ik volg ze op de voet en wist al dat Infloyd bezig was om naar grotere hoogte te stijgen. Wat ik niet wist is dat zaterdag 6 september een onvergetelijke dag zou worden. 

Eerst had ik in Alphen aan de Rijn een ontmoeting met de Handsome Poets en maakte ik foto's van hun optreden. Toen snel in de auto naar Zoetermeer om op tijd te zijn voor het concert van Infloyd.

Toen ik aankwam stond er al een dikke rij voor de deur. Mijn fotopas lag klaar bij de kassa. Binnen in de zaal was het al aardig druk. Ik zou worden opgehaald door Marc Maes (tourmanager). Al snel kwam Marc mij halen. Ik liep met hem mee naar achter. Daar kwam ik bassist Erik Jan tegen. Ik kon een klein interview met hem doen.

Erik Jan vertelde dat ze hard aan de weg timmerden. De band heeft nu een ernorme crew om wat ze nu doen mogelijk te maken. In totaal zijn ze met 17 man verantwoordelijk voor dit project. Ze komen uit diverse stromingen uit de muziekwereld van Blues tot klassiek. Verder werkt Infloyd nu met een wisselende bezetting van saxofonisten en trompettisten. Op de vraag of ze na "Amused to Death" ook het nog niet uitgebrachte album "The Big spliff" of zoals het officieel heet de "The Endless River" gaan opvoeren zei Erik Jan, "We moeten afwachten hoe het klinkt". Ik vroeg verder of Infloyd plannen heeft om met eigen werk te komen. Erik Jan: "Dat sluit ik niet uit, maar het is op dit moment niet aan de orde". De tijd vloog tijdens ons gezellig onderonsje en Erik Jan moest zich klaarmaken voor het optreden.

Terug in de zaal bleek dat de zaal helemaal bomvol was. Wat de fotografie betrof moest ik roeien met de riemen die ik had. Verplaatsen was bijna onmogelijk, zo druk was het. De eerste drie nummers mocht ik vlak voor het toneel foto's maken. Helaas het bleef donker. Maar Infloyd maakte een indrukwekkende start.

Toen de show goed drie nummers op weg was barstte het los. Wat een lichtshow en wat een imposant geluid. De lichtshow was een streling voor het oog. Al snel verschenen de video beelden bij de "Ballade of Bill Hubbard". Indrukwekkende vertoning!. De band liet zich van haar beste kant zien en horen. Het gitaarspel van Jaco (initiatiefnemer en grondlegger van Infloyd) was fenomenaal. Hij speelde de sterren van de hemel. En het licht waarin Jaco zat was betoverend. Doyle Bramhall II die met Roger Waters speelde is één van mijn favoriete gitaristen. Aan dat lijstje kan ik Jaco nu toevoegen. Wat een geweldenaar. De manier waarop hij de gitaar soms heel subtiel weet te beroeren is indrukwekkend. Ook de slide gitaar is onder zijn kundige handen fantastisch om te horen.

Marco was nu nog beter bij stem dan toen ik hem voor het eerst hoorde. Grandioos zoals Marco de teksten van dit meesterwerk zong. Dit album is zowel qua zang als instrumentaal ongekend moeilijk om uit te voeren. En ook Marco steeg gedurende het optreden naar ongekende hoogte. Toen ik hem daar zag staan in de witte spots leek hij een maestro. En dat was hij dus ook.En dan niet alleen vocaal.Ook op de gitaar is Marco een maestro.

Gijs de toetsenist was gigantisch op dreef. Wat die man o.a. uit zijn Korg weet te halen is bewonderenswaardig. Met prachtige klanken weet hij de oren van het publiek dusdanig te strelen dat je soms een spelt kon horen vallen. Jammer dat hij zo ver van mij weg zat. Dus een echt goede foto zat er niet in.

Glenn de drummer kende ik bijna niet meer terug. Bij onze eerste ontmoeting had hij nog haar tot op de schouders. Nu heeft het een lengte tot ver over de schouders. Zijn manier van spelen is sinds de vorige keer nog veel intenser geworden. Allemachtig wat een geluid. Ook de subtiele gedeelten van de LP van Waters speelde hij net als de bombastische gedeelten intens en met heel veel passie. Geweldig om deze man aan het werk te zien. Ik was zwaar onder de indruk van zijn performance.

Erik Jan de bassist kan toveren met zijn bas. De effecten die hij uit zijn instrument weet te toveren voelde ik door mijn hele lichaam gaan. Ik stond namelijk vlak voor de boxen. Heel bijzonder wat Erik Jan kan met zijn basgitaar. Bassisten zijn meestal stil en op de achtergrond, maar het spel van Erik Jan zet hem op de voorgrond.

En dan is daar Katinka. Ongelofelijk!!! Wat kan deze dame zingen. De hoogte, de zuiverheid, een genot voor je oren. Het is verbijsterend te zien hoe zo'n jonge vrouw ver boven zichzelf uitstijgt. Ik was er stil van en betrapte mezelf erop dat ik op een gegeven moment met mijn mond open stond omdat er namelijk meer mensen met open mond stonden te luisteren. Adembenemend mooi!

De lichteffecten, geluidseffecten, video en geluid waren van een onvoorstelbaar hoog niveau. Met dank aan de geluidstechnici, video editor, lichtmanagers en pyrotechnici.Knap werk.

Een groot compliment is op zijn plaats voor deze professionele band, die een heel gewaagd project op deze manier weet neer te zetten. Ik was blij met een groter podium voor Infloyd. Dat hebben we nu gehad. Ik vraag me af hoe het zal klinken in de grote open ruimte op Parkpop of Pinkpop en dan natuurlijk wel in de late avond in verband met de enorme lichtshow en dan kunnen de pyro's net als bij Di-Rect nog veel groter zijn.. Want dat is wat deze muziek en Infloyd verdienen en niets minder dan dat. 

Een magistrale uitvoering van het meesterwerk van Roger Waters. Roger heeft wat gemist!

In de laatste nummers zong het publiek luidkeels mee . Wat een sfeer, wat een optreden! Als je er niet bij was heb je echt wat gemist. Maar er zijn nog kansen om ze te gaan zien. Ze touren nog door heel het land.Kijk daarvoor op hun prachtige website.

Recensie en Fotografie: Roland Wichser
www.onstagephotography.nl

Bekijk hier meer foto's van het Infloyd optreden