
Aangekomen bij de Sniep kreeg ik bij de kassa een zilveren polsband.
Die geeft de organisatie aan de artiesten. Hierdoor had in o.a. toegang tot de
ruimten bij de kleedkamers van de artiesten. Een warmer welkom kan je bijna niet krijgen. Na Gerhard te hebben
begroet ben ik naar de artiestenruimte gegaan alwaar ik gelijk James Tormé
tegen kwam.James was voor de eerste keer in Nederland. James vertelde dat hij vijf jaar geleden zijn professionele carrière
als Jazz zanger begon. Maar zingen deed hij al vanaf zijn vroege jeugd. Hij
heeft helaas nooit samen met zijn beroemde vader Mel Tormé (bijnaam The Velvet Fog) kunnen opgetreden. Zijn vader overleed 15 jaar geleden na een lange carrière
als Jazz zanger, arrangeur en acteur in o.a.
films . Ook zijn moeder Janette Scott was een ster in de filmwereld en speelde talloze rollen in vele
speelfilms. Zoon James behoort inmiddels tot de top in de Jazz wereld en won de
belangrijke Chuck
Niles Jazz Music Award in 2007 en bracht twee cd’s uit.
Als eerste betrad Madeline Bell het podium. Na haar eerste akkoorden was het aanwezige publiek al dol
enthousiast. Deze Lady behoeft geen introductie met zo’n enorme staat van
dienst als top zangeres. (gewoon even Googlen) Mijn hemel wat kan deze "Lady
of jazz" zingen. De zuiverheid van haar stem is weergaloos te noemen. Neem
daarbij haar brede lach en enthousiasme en je bent als toeschouwer helemaal ingepakt. Madeline
weet haar publiek te beroeren met prachtige Jazz songs. Van opzwepende songs
die de pan uit swingen tot de meer ingetogen nummers. Wat en kei van een
artieste is Madeline. De begeleidende band is tevens van een zeer hoog niveau.
Alles tezamen een perfecte mix en een top optreden van deze doorgewinterde
wereldster.
Nog voor het einde van het optreden van Madeline Bell ging ik naar het Koetshuis. De optredens
overlapten elkaar helaas, maar dat kan ook niet anders met zoveel artiesten in
de line-up. Hier zou Jon Gomm optreden.
Gerhard had mij de tip gegeven om hem zeker te gaan zien. Jon kwam kort na mijn
binnenkomst op het podium. Met blote voeten en zijn gitaar. Toen deze man begon
te spelen was ik sprakeloos. Ik had zijn muziek al gezien en gehoord op
youtube, maar live is toch wel even iets anders. Vele beroemde gitaristen als
BB King, Eric Clapton en een hele rits andere gitaristen heb ik mijn leven
gezien. Maar wat deze man met een gitaar kan is werkelijk wonderbaarlijk. Hij
vormt in zijn eentje een compleet orkest. De muziek die hij uit zijn gitaar
tovert is adembenemend. Jon kwam met stip op één binnen in mijn lijst met
favoriete gitaristen. Deze man stal mijn hart met zijn virtuositeit.
"Geniaal" is het enige wat ik kan bedenken om dit onder woorden te
brengen. Het enige wat aan te merken viel, was dat bezoekers bij de bar het
nodig vonden om tijdens deze bijzondere performance van wereld formaat nogal
hard te blijven praten. Als je zo nodig moet praten doe
dat dan buiten. Het getuigt van weinig respect voor dit fenomeen in de
muziekwereld.
Kort na optreden van Jon Gomm begon James Tormé aan zijn optreden. Hij
had in de afgeladen tent op het terrein van de Sniep al snel het publiek op
zijn hand. Hij heeft een fantastische en bijzonder prettige stem. De band
waarmee James optrad verdient ook een groot compliment. James vertelde dat hij
maar vier uur met de band heeft kunnen repeteren. Dat is een recordtijd als je
na gaat hoe complex de jazz muziek van James in elkaar zit .Daarbij stelt James
zeer hoge eisen aan zijn muzikanten en is hij zelf op en top perfectionist. En
dat was te horen gedurende zijn hele performance. Hij bracht o.a. nummers van
zijn twee cd’s en nummers die zijn vader Mel Tormé in de jaren zestig ook heeft
gezongen. Uit zijn optreden blijkt wel dat James de muziek in zijn genen heeft
zitten. In zijn muziek zijn zowel klassieke als hedendaagse Jazz invloeden te horen. Hij doet
niet onder voor zijn vader en maakte in Amerika een raketstart met zijn carrière.
James is nu al een gevestigde naam. Zijn vader Mel zou absoluut trots zijn
geweest. Jammer dat een optreden zo voorbij is. Naar James kan je rustig een
hele avond kijken en luisteren. Wat een ster performance en "what a nice
guy".
Na het optreden van James kwam er nogal wat lawaai van uitgelaten
publiek uit het Koetshuis. Ik besloot daar maar eens te gaan kijken. Het
Koetshuis puilde uit.ik moest me een weg naar voren banen om bij het podium te komen. Het publiek ging uit haar dak. Voor wie? Voor Mrs Hips.
Een Nederlandse zangeres met een dijk van een stem en een band die samen met
Mrs Hips het dak van het Koetshuis wist op te tillen. Wat een energie.
Connectie maken met je publiek en het publiek mee krijgen in je optreden is het
mooiste wat er is. Mrs Hips staat voor, naast en tussen haar publiek. En het
publiek ging letterlijk uit zijn pan. Geweldig om te zien hoe een band zelf ook
uit zijn dak gaat. Vooral de man achter het hammondorgel gaat helemaal los. Bij
deze band is het moeilijk stil te blijven staan. Heel het publiek stond te
dansen en te klappen. En als een nummer was afgelopen, voelde je de vloer zowat
trillen. Een te gek optreden van deze Mrs Hips.
In de rest van de Sniep waren nog veel meer optredens met o.a. blues en
heerlijke huilende gitaren van de Veldman Brothers Er waren zoveel artiesten dat ik ze
helaas niet allemaal heb kunnen zien.
Het was een geweldige avond om nooit te vergeten. Op weg naar de
uitgang kwam ik Gerhard ten Hooven de organisator tegen. Maar hij stond daar
met iemand die niet had opgetreden maar die ik wel herkende, Laura Fygi. Ook
zo'n fenomeen in de Jazz wereld. ik vroeg Laura waarom zij niet had opgetreden.
Zij bleek een andere gig te hebben gehad deze avond. Maar ze hoopt binnenkort
tijdens Jazz op zondag in de Sniep op te treden.
Het geluid (vooral is de tent) was van een zeer hoge kwaliteit. Geluid
afstemmen tijdens festivals is een ware kunst. De mannen van het geluid
verdienen dan ook een dikke pluim.
Ook de organisatie van het hele festijn door
zowel de Sniep als de organisatie van de Jazznight was meer dan dik in orde.
Ik wil Gerhard ten Hoopen bij deze danken dat ik de mogelijkheid heb
gehad om alle artiesten te onmoeten en de warme ontvangt tijdens deze Zoetermeer Jazznight 2014.
Dit festival is van grote waarde voor Zoetermeer en verdient wat mij
betreft de Bruisprijs 2014! Op naar de Zoetermeer Jazz maand 2015!
Fotografie en recensie: Roland Wichser
www.onstagephotography.nl
de rest van de foto's staan onder de links:
Madeline Bell & Band
Jon Gomm & Natasha Koczy
James Tormé
Zoetermeer Jazz Night 2014
www.onstagephotography.nl
de rest van de foto's staan onder de links:
Madeline Bell & Band
Jon Gomm & Natasha Koczy
James Tormé
Zoetermeer Jazz Night 2014
Geen opmerkingen:
Een reactie posten